W mojej kolekcji znajdują się magnetowidy formatu BETA (BETAMAX oznaczone przez SONY, BETACORD oznaczone przez SANYO), które oferują znacznie lepszą jakość obrazu i dźwięku w porównaniu do standardu VHS. Poniżej opisane są zalety systemu Beta, który został opracowany przez firmę SONY i wprowadzony na rynek w 1975 roku.

Obraz na taśmie wideo jest zapisywany przez wirujące głowice na ukos (tzw. helikalny system zapisu) od jednej krawędzi do drugiej. Kąt nachylenia i wielkość bębna wizyjnego decydują o długości ścieżki i jakości zapisu. Tabela poniżej przedstawia porównanie tych dwóch systemów. .

Jeśli chodzi o dźwięk, parametry fonii liniowej mono są podobne do tych z VHS, ale dźwięk w systemie BETA, mimo mniejszego przesuwu taśmy, jest znacznie lepszy. Zawiera mniejsze szumy, eksponowane pasmo średnie i bardzo przejrzyste tony wysokie, co sprawia, że jest ciepły i przyjemny dla ucha.

Unikalną trwałość taśmy uzyskano poprzez wyeliminowanie kręcącego się bębna. W magnetowidach systemu BETA tylko cienka płytka z głowicami wiruje, natomiast bęben pozostaje nieruchomy. Taśma jest wywlekana tylko przez jedno urządzenie, co chroni ją przed zagięciami podczas oplatania bębna. Sposób oplatania taśmy jest podobny do tego z formatu U-Matic, gdzie bęben znajduje się w wewnętrznym obrysie litery U. Opasanie taśmy jest lewoskrętne dla Betacorda i prawoskrętne dla Betamaxa. W magnetowidach Betamax taśma nie powraca do kasety podczas przewijania, co umożliwia błyskawiczne odtwarzanie i zapis.

Serce Betamaxa

Serce Betacorda

Ciekawostką jest to, że format BETA umożliwia prawidłowe nagrywanie programów z VHS i DVD kodowanych w systemie Macrovision.

W niektórych modelach formatu BETA możliwe jest nagrywanie dźwięku HiFi. W przeciwieństwie do VHS-HiFi, gdzie wysokiej klasy dźwięk jest zapisywany w głębszej warstwie taśmy przez dodatkowe 2 głowice (tzw. wybieranie głębokościowe), dźwięk HiFi w systemie BETA NTSC jest zapisywany razem z obrazem na znacznie wyższej częstotliwości, co daje reprodukcję dźwięku o absolutnie studyjnej jakości. Użytkownicy VHS-HiFi często doświadczają chwilowych zaników foni przy lekko zgiętej taśmie. BETA PAL zapisuje tak jak VHS HiFi.

Pod koniec lat 80. na rynek wprowadzono ulepszony format VHS, znany jako S-VHS. Porównywanie 400-liniowego SuperVHS z formatem BETA pod względem rozdzielczości jest trudne, ale ogólne wrażenia przemawiają na korzyść Betamaxu, gdzie obraz jest bardziej stabilny i kolorowy, a zakłócenia jednolitych barw praktycznie niezauważalne. Osobiście używam obu tych formatów i preferuję Betę ze względu na jej niesamowite kolory, podczas gdy Super VHS wypada dość "blado", nie wspominając o cyfrowych nowinkach typu DVD, które nieznacznie przekłamują wierność odtwarzanych barw. .

W odpowiedzi na Super VHS, SONY wprowadziło na rynek 500-liniową ED-BETĘ, ale niestety tylko w Japonii i USA. Profesjonalne wersje, takie jak BETACAM i późniejsza BETACAM SP, były najbardziej rozpowszechnionymi systemami studyjnymi w latach 90., a obecnie zastępowane są przez kolejne wersje studyjne, takie jak BETACAM SX, DIGITAL BETACAM i MPEG IMX, w tym również High Definition.

Innymi słowy, BETA IS BETTER. Zachęcam do odwiedzenia innych stron, szczególnie Palsite, gdzie udostępniam opis i fotografie mojego własnego Sanyo VTC 6000.